του Γιώργου Μελέα*
Ο στόχος αυτός παραμένει κάπως μακριά και η πρόοδος στην κοινωνική διάσταση φαίνεται να καθυστερεί τους οικονομικούς στόχους. Ομοίως, τα κοινωνικά ζητήματα φαίνεται να διευρύνονται στο εσωτερικό των κρατών μελών, με σημαντικές περιφερειακές και εδαφικές διακυμάνσεις και νέες προκλήσεις ανοίγουν το δρόμο για την επέκταση του πεδίου δράσης της πολιτικής συνοχής της ΕΕ (π.χ. μετανάστευση, ανεργία των νέων, φτώχεια).
Είναι απαραίτητο λοιπόν να εντοπιστούν και να αναγνωριστούν σημαντικοί κοινωνικοί δείκτες, οι οποίοι και θα αναδείξουν τα κενά της κοινωνικής συνοχής. Η κοινωνική συνοχή δεν μεταφράζεται σε πόσα χρήματα και πόρους δίνονται σε κάποιες πολιτικές, αλλά κατά πόσο αυτές οι πολιτικές συνέβαλαν ουσιαστικά στην βελτίωση της ζωής συγκεκριμένων κοινωνικών κατηγοριών. Η καταπολέμηση της ανεργίας των νέων δεν γίνεται με το να δίνεις κάποια επιδόματα, αλλά να δημιουργείς εκείνες τις συνθήκες ώστε να υπάρχουν νέες και βιώσιμες δουλειές.
Στο πλαίσιο αυτό, η ανάπτυξη ικανοτήτων στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες είναι κρίσιμη παράμετρος για την κοινωνική συνοχή και ολοκλήρωση και όλες οι κυβερνήσεις μέσω των προγραμμάτων τους θα πρέπει να στοχεύουν σε αυτήν. Μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ενίσχυση και ενδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής.
